ارتقای روش mola با توجه به معیارهای سیمای سرزمین و بهره گیری از الگوریتم ژنتیک

در فرایند اختصاص مکانی کاربری­ها به یک پهنه، به طور معمول میان کاربری­ها رقابت وجود دارد. برای حل این رقابت، دو رویکرد تخصیص زمین به چند کاربری (mola) و الگوریتم ژنتیک (ga) برای شهرستان گرگان به کار گرفته شدند. رویکرد mola بر اساس تناسب و روش نزدیکی به نقطة مطلوب عمل می­کند و برای ga، با به کارگیری لایة تناسب و شاخص پیوستگی (cohesion index) کاربری تخصیص می­شود. جهت بهبود رویکرد mola، لایة نهایی به عنوان جمعیت اولیه در ga استفاده شد. همچنین، با تعریف شاخص پیوستگی به عنوان معیار سیمای سرزمین، تلاش شد لکه­های ایجادشده شکل منسجم­تری داشته باشند، که این ویژگی در رویکرد mola غایب است. نتایج نشان داد به کارگیری ga بر اساس خروجی رویکرد mola در بهبود قابلیت این رویکرد از نظر معیارهای سیمای سرزمین تأثیری بسزا دارد. اگرچه واردکردن معیارهای سیمای سرزمین باعث ازدست­رفتن بخشی از تناسب برای کاربری­ها می­شود، با متوازن کردن تناسب و شاخص سیمای سرزمین در ga می­توان حد متعادلی از آن­ها را لحاظ کرد. لایة ایجادشده توسط ga از لحاظ معیارهای سیمای سرزمین و تناسب، قابلیت به کاریگری ترکیبی از رویکردهای مختلف را در آمایش برای رسیدن به راه­حل بهینه نشان داد.